พันธุ์ไผ่เลี้ยงที่นำมาปลูกเป็นพันธุ์ที่ได้มาจากจังหวัดฉะเชิงเทรา ปลูกง่าย ดูแลรักษาง่าย โตไว ผลผลิตสูง ถ้าได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีสามารถเก็บผลผลิตได้ตลอดทั้งปี แต่ในช่วงนี้
ส่วนใหญ่แล้วตนจะเก็บผลผลิตทุกๆ 6 เดือนเพราะพึ่งเริ่มปลูกได้แค่ 2 ปี ต้องการให้ต้นไผ่เลี้ยงโตเต็มที่ก่อน จึงสามารถสร้างรายได้ให้แก่ตนเป็นอย่างดี มีการจำหน่ายทั้งหน่อสดที่ตัดจากต้น และจำหน่ายหน่อไม้แปรรูปเป็นหน่อไม้โป่ง นอกจากนั้นยังเพาะกล้าพันธุ์ไผ่เลี้ยงออกจำหน่ายอีกด้วย

ขณะนี้ไผ่เลี้ยงได้เริ่มเป็นที่นิยมของผู้บริโภคมากขึ้น เพราะเป็นไผ่ที่มีรสชาติอร่อย ไม่ขมจัด ปัจจุบันในจังหวัดเชียงรายยังไม่มีผู้ปลูกแพร่หลายมากนัก แต่ผลผลิตก็เป็นที่ต้องการของตลาดมากขึ้น เป็นไผ่ที่มีลักษณะพิเศษคือไม่มีหนามหรือขนระคายเคืองเหมือนไผ่ชนิดอื่นๆ ลักษณะคล้ายไผ่สร่างไพร ที่พิเศษกว่านั้น คือ ไผ่เลี้ยงสามารถให้ผลผลิตหน่อไผ่ได้ตลอดทั้งปี สร้างรายได้ให้แก่เกษตรกรทุกวัน ผู้บริโภคส่วนใหญ่นิยมนำมาปรุงอาหาร ดอง หรืออัดปิ๊บ

1.ไผ่เลี้ยงพันธุ์หนัก เป็นพันธุ์ที่ให้ผลผลิตหน่อได้ตามปกติ คือในช่วงฤดูฝน ตั้งแต่เดือนมิถุนายน – สิงหาคม ในช่วงฤดูอื่นก็จะไม่ให้ผลผลิต หรืออาจจะมีบ้างแต่ก็น้อยมาก ถ้าจะนำหน่อไผ่เลี้ยงพันธุ์หนักไปผลิตเป็นหน่อไผ่นอกฤดูหรือต้นฤดูฝนก่อนที่ผลผลิตหน่อตามฤดูกาลจะออกมา เพื่อที่จะได้จำหน่ายในราคาที่สูงกว่าไผ่ที่ออกตามฤดูกาลนั้น ต้องมีการบำรุงรักษาเป็นอย่างดี และค่อนข้างยาก ต้นทุนสูง ผลผลิตที่ได้ก็น้อยมากไม่คุ้มกับทุน

2.ไผ่เลี้ยงพันธุ์เบา เป็นไผ่เลี้ยงพันธุ์ที่ให้ผลผลิตหน่อไผ่ตั้งแต่ในช่วงฤดูฝนเช่นกัน แต่ไผ่เลี้ยงชนิดนี้สามารถผลิตเป็นหน่อไผ่นอกฤดูกาลได้ดีมาก เพราะมีลักษณะเด่น คือ ปลูกเลี้ยงง่าย บำรุงรักษาง่าย ถ้าได้น้ำ ได้ปุ๋ยดี จะให้ผลผลิตหน่อทันที ไม่ต้องรอถึงช่วงฤดูฝน ผลผลิตที่ได้จะเพิ่มมากขึ้นตามความเอาใส่ใจในการบำรุงรักษา จึงสามารถเก็บผลผลิตได้ตลอดทั้งปี ฉะนั้น จึงขอแนะนำให้ผู้ที่สนใจจะปลูกไผ่เลี้ยงขายหน่อไผ่ ควรปลูกพันธุ์เบาจะเหมาะมาก

ผลผลิต(หน่อไผ่)จะได้มากหรือน้อยนั้นขึ้นอยู่กับการเตรียมดินและการเลือกพื้นที่ปลูก ซึ่งถือว่ามีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ก่อนปลูกจำต้องมีการคัดเลือกพื้นที่ให้ดีก่อน สภาพพื้นที่ที่เหมาะสำหรับการปลูกไผ่เลี้ยงนั้น ควรมีลักษณะเป็นดินร่วนปนทราย ถ้าเป็นดินเหนียว หรือดินโคกลูกรัง จะทำให้การเจริญเติบโตไม่ดี การให้ผลผลิตหน่อไผ่น้อย และคุณภาพต่ำ ดังนั้นจึงต้องมีการเตรียมดินก่อนปลูก ด้วยการไถ่กลบหน้าดินทิ้งไว้ประมาณ 2 สัปดาห์ เพื่อกำจัดวัชพืช หลังจากนั้นให้ไถ่อีกครั้งเพื่อปรับสภาพดินให้ร่วนซุยเหมาะแก่การปลูก ระยะห่างในการปลูกที่เหมาะสมคือ ระยะ 4 x 4 เมตร ใน 1 ไร่จะปลูกได้ประมาณ 66 ต้น แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับเกษตรกรด้วยว่าจะเว้นระยะห่างเท่าไหร่จึงจะเหมาะสม เพราะต้องขึ้นอยู่กับเครื่องมือที่ใช้จัดการกับแปลงปลูก และการดูแลรักษาของเกษตรกรเองด้วย ซึ่งของคุณไพรัตน์เองนั้นได้มีการเว้นระยะห่างประมาณ 3x3 เมตร ถือว่าสะดวก และเหมาะสมกับการจัดการกับแปลงปลูกของตนด้วย